ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ #8

Αναζητώντας τα ίχνη της ιστορίας. Ξεθωριασμένα, αλλά πάντα υπαρκτά στην πλάτη των καιρών. Μια μικρή, σχεδόν ασήμαντη για τους περισσότερους, κουκκίδα στον μεγεθυμένο ηλεκτρονικό χάρτη ήταν εκείνη τη μέρα ο προορισμός μας. Είχαμε προετοιμαστεί για μια διαδρομή δύσκολη που βαθιά μέσα μου είχα την ελπίδα να μας αποζημιώσει.

Αν κάποτε έφτιαχνα μια λίστα με τις χώρες που συχνά έβγαιναν μπροστά μου σαν ιδέες για ταξίδια αλλά ποτέ δεν είχε τύχει να αποφασίσω να επισκεφθώ, η Κύπρος σίγουρα θα βρισκόταν στην πρώτη θέση. Όλα αυτά, μέχρι το πρώτο μου αυτό διήμερο ταξίδι στη Λάρνακα, που με έκανε να καταλάβω ότι κακώς δεν το είχα αποφασίσει ως τότε.

ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ #7

“Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή, φωνή που μπαίνει μες στην καρδιά μας και την συγκινεί και την ευφραίνει”, έγραφε σε ένα από τα αποκηρυγμένα ποιήματά του ο Κωνσταντίνος Καβάφης και οι στίχοι αυτοί στριφογύριζαν στο μυαλό μου όσο πλησιάζαμε στο Μπατούμι. Θα συναντούσα επιτέλους τη Μαύρη Θάλασσα, τη θάλασσα της ιστορίας, των μύθων, των δεσμών και της τραγωδίας. Τι τραγούδι θα είχε εκείνη τη μέρα, άραγε, να μας πει το Βαθύ Λιμάνι;

ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ #6

Είχαμε πάρει ξανά τους δρόμους και τα βουνά. Για ένα τριήμερο σχεδόν, χρησιμοποιούσαμε ως βάση το σπίτι του Ντάτο, ενός καλού φίλου του Ζούρα και του Γκιόργκι, στο Αμπαστουμάνι, μια μικρή και ήσυχη πόλη χτισμένη σε μεγάλο υψόμετρο στα εντυπωσιακά βουνά της περιοχής του Μετσχέτι, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Με είχαν προετοιμάσει λέγοντάς μου ότι θα με πήγαιναν σε ένα από τα πιο σημαντικά και εντυπωσιακά μνημεία που μπορεί κανείς να επισκεφθεί στη Γεωργία και οι πρώτες πληροφορίες και εικόνες που είχα φροντίσει να βρω το επιβεβαίωναν.