Ταξίδια που έγιναν και ταξίδια που ανυπομονούν να γίνουν. Ο κοροναϊός κατάφερε να ανατρέψει τα πάντα στη ζωή μας και κυρίως πέρασε τα ταξίδια σε μια δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, μιας που φυσικά προέχουν η υγεία, η ασφάλεια, αλλά και η οικονομική επάρκεια, για να μπορέσουμε να επανέλθουμε όσο πιο σύντομα γίνεται σε όσα αγαπάμε.

Ταξίδι σε μια χώρα τόσο μικρή μα τόσο σύνθετη και τόσο εντυπωσιακή. Το Μαυροβούνιο αποτελούσε από καιρό έναν από τους ταξιδιωτικούς μου πόθους - είχα μέχρι και ξεχωριστό φάκελο στον υπολογιστή μου με φωτογραφίες που έβρισκα στο ίντερνετ και χάρτες της περιοχής. Αποφάσισα να κάνω την πόλη του Κότορ δεύτερο σταθμό ενός ταξιδιού που θα ξεκινούσε από το Ντουμπρόβνικ της Κροατίας και κάπως έτσι, ένας ακόμη μεγάλος ταξιδιωτικός έρωτας γεννήθηκε.

Ο συνδυασμός Ντουμπρόβνικ και Κότορ αποτελεί επιλογή πολλών ταξιδιωτών, μιας που το διεθνές αεροδρόμιο του Ντουμπρόβνικ δέχεται πολλές περισσότερες τακτικές διεθνείς πτήσεις απ' ότι το Μαυροβούνιο, ενώ η κοντινή απόσταση των δύο πόλεων από τα σύνορα κάνει το πέρασμα από τη μία χώρα στην άλλη εύκολο και οικονομικό. Αυτό αποφάσισα να κάνω κι εγώ, φτάνοντας στο Κότορ από το Ντουμπρόβνικ με λεωφορείο. Το ταξίδι διαρκεί από δυόμιση έως τρεις ώρες, ανάλογα με τις ενδιάμεσες στάσεις και το εισιτήριο κοστίζει κατά μέσο όρο 15 ευρώ.

Ο κόλπος του Κότορ χαρακτηρίζεται από πολλούς ως το φιόρδ της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και αρκεί μια απλή ματιά στον χάρτη για να καταλάβετε το γιατί. Πρόκειται στην ουσία για έναν κόλπο που αποτελείται από πολλούς μικρότερους, που ενώνονται μεταξύ τους από θαλάσσια κανάλια. Ολόκληρη η περιοχή περιβάλλεται από δυο ορεινούς όγκους, το Όργιεν και το Λόβτσεν. Το τοπίο που δημιουργείται είναι μοναδικής φυσικής ομορφιάς και δεν είναι τυχαίο που η περιοχή αποτέλεσε αντικείμενο του πόθου για αρκετούς κατακτητές της ιστορίας.


Η παραπάνω απεικόνιση δείχνει μια ωραία άποψη ολόκληρης της περιοχής του κόλπου του Κότορ, αλλά και του διπλανού κόλπου της Μπούντβα - επίσης ιστορική και σημαντική περιοχή της χώρας. Κάτω αριστερά, μπορείτε επίσης να διακρίνετε τα σύνορα με την Κροατία και το αεροδρόμιο του Ντουμπρόβνικ.

Από τις πολλές μικρές πόλεις του κόλπου, επέλεξα να μείνω στην ίδια την πόλη του Κότορ, που αποτελεί ουσιαστικά την "πρωτεύουσα" της περιοχής και από εκεί θα μου ήταν εύκολο να μετακινηθώ οπουδήποτε αλλού. Η ομορφιά του τοπίου πραγματικά σε συνεπαίρνει οπουδήποτε και να βρεθείς και φυσικά ολόκληρη η περιοχή προστατεύεται. Αυτός ο "επιθετικά" απότομος συνδυασμός βουνού, θάλασσας αλλά και ιστορικών μνημείων δημιουργεί μια μοναδική εικόνα που γοητεύει και μένει ανεξίτηλη στη μνήμη.

Στην πόλη του Κότορ, αναμφίβολα, την παράσταση κλέβει η περιτειχισμένη μεσαιωνική πόλη, ζωντανό κομμάτι του Κότορ ως και σήμερα. Από τα αρχαία χρόνια, η πόλη πέρασε από τα χέρια πολλών αφεντάδων: Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Βενετοί, Βόσνιοι, Οθωμανοί, Ούγγροι και Σέρβοι, με την μεγαλύτερη ακμή της, ωστόσο, να την γνωρίζει ως μέρος της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας. Είναι η εποχή που ολόκληρη η περιοχή αποκτά τον αρχιτεκτονικό της χαρακτήρα, τις οχυρώσεις και τα μνημεία που θαυμάζουμε σήμερα και αποτελούν ταυτότητα και αναπόσπαστο κομμάτι της.

Ανεβαίνοντας τα τείχη προς το βουνό.

Η μεσαιωνική πόλη, όπως και τα ενετικά τείχη του Κότορ, είναι άψογα διατηρημένα και, όπως είπαμε, είναι ζωτικό κομμάτι και της σύγχρονης πόλης φιλοξενώντας κατοικίες, πολλαπλές εμπορικές και πολιτιστικές δραστηριότητες όπως και δημόσιες υπηρεσίες. Θα απολαύσετε τις πολλές ωραίες εκκλησίες, τα μουσεία, τις μικρές πλατείες και παντού θα έχετε συντροφιά σας γάτες, που έχουν γίνει σήμα κατατεθέν της πόλης.

Η είσοδος της παλιάς πόλης

Το παλιό ρολόι, διάσημο μνημείο και τόπος συνάντησης της πόλης.

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Τρύφωνα.

Πανοραμική άποψη της παλιάς πόλης.

Τα τείχη σκαρφαλώνουν στο διπλανό βουνό και οδηγούν στο κάστρο-παρατηρητήριο του Σαν Τζιοβάνι, χτισμένο σε τέτοιο ύψος που επιτρέπει ανεμπόδιστη θέα σχεδόν σε όλον τον κόλπο. Η διαδρομή αυτή είναι από τις πιο όμορφες εμπειρίες στο Κότορ, ακολουθώντας το δύσκολο ανηφορικό μονοπάτι που όμως σίγουρα αποζημιώνει, ρίχνοντάς σας στην αγκαλιά της όμορφης φύσης. Δυστυχώς, παρά την πολύ όμορφη και περιποιημένη εικόνα της παλιάς πόλης, το κάστρο Σαν Τζιοβάνι, μοιάζει αφημένο στη μοίρα του, όντας μισογκρεμισμένο, γεμάτο σκουπίδια και ανόητες μουτζούρες από σπρέι.

Το κάστρο Σαν Τζιοβάνι

Θέα του Κότορ από το κάστρο Σαν Τζιοβάνι

Εγκαταλειμμένη εκκλησία στην πίσω μεριά του βουνού.

Μέρος της Ενετικής οχύρωσης του Κότορ

Έμεινα σε ένα πολύ όμορφο και άνετο ισόγειο διαμέρισμα στην περιοχή Ντομπροτά, με αυλή, θέα στη θάλασσα και ...γάτες να πηγαινοέρχονται. Οι τιμές στο Κότορ είναι ιδιαίτερα προσιτές παρά την αλματώδη τα τελευταία χρόνια τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Η πόλη είναι μικρή και μπορείτε να πάτε παντού εύκολα με τα πόδια, για να χαρείτε έτσι και το ωραίο περιβάλλον. Ξυπνώντας κάθε πρωί και παίρνοντας τον πρώτο καφέ απολαμβάνοντας την ωραία γαλήνη του τοπίου, έπαιρνα τόση ενέργεια και δύναμη για την ημέρα, που καλόμαθα και ακόμα σκέφτομαι πόσο μου λείπει.

Την τελευταία μέρα της διαμονής μου αποφάσισα να επισκεφθώ και την κοντινή μικρή πόλη Περάστ, ένα ακόμη από τα μικρά διαμάντια που βρίσκονται διάσπαρτα στον κόλπο του Κότορ. Βασικά, την απόφαση την πήρα γιατί ήθελα να θαυμάσω από κοντά τα νησάκια του Αγίου Γεωργίου και της Παναγίας των Βράχων, που τα έβλεπα να δεσπόζουν σε αφιερώματα για την περιοχή. Το πρώτο, εντυπωσιακό σε εικόνα, φιλοξενεί ένα μοναστήρι Βενεδικτινών και ένα παλιό νεκροταφείο.

Απόψεις της Περάστ

Το νησάκι του Αγίου Γεωργίου

Το νησάκι της Παναγίας των Βράχων είναι ξεχωριστή περίπτωση και το ακολουθεί μια όμορφη ιστορία. Σύμφωνα με την παράδοση, το 1452, βρέθηκε σε έναν βράχο στο σημείο που σήμερα είναι το νησί μια εικόνα της Παναγίας. Οι κάτοικοι πήραν την εικόνα και την τοποθέτησαν στην εκκλησία της πόλης, όμως τη νύχτα εξαφανίστηκε και βρέθηκε πάλι στον ίδιο βράχο. Τότε, οι κάτοικοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν εκεί μια εκκλησία για τη χάρη της εικόνας και γι' αυτό, οι ναυτικοί της περιοχής όταν επέστρεφαν από τα ταξίδια τους συνήθιζαν να ρίχνουν εκεί κι από έναν βράχο, ενώ όσοι είχαν παλιά πλοία που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν, τα γέμιζαν πέτρες και τα βύθιζαν γύρω από εκείνον το βράχο. Έτσι, με τον καιρό δημιουργήθηκε το νησί και χτίστηκε η εκκλησία της Παναγίας.

Το νησί της Παναγίας των Βράχων

Η εποχή μοιάζει κάθε χρόνο να είναι η ιδανική. Ο καιρός, οι συνθήκες, οι άνθρωποι, τα χρώματα και οι μυρωδιές, το Πάσχα, όλα την Άνοιξη στην Ελλάδα είναι μια μεγάλη γιορτή των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Κι αν φέτος η πανδημία μας κρατάει μέσα, η Ανάσταση θα είναι πάντα μια απτή υπόσχεση αναγέννησης για τη φύση, τον άνθρωπο και για την ίδια τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις.

Ζούμε μέρες δύσκολες και καταστάσεις πρωτόγνωρες, τουλάχιστον για τη σύγχρονη ιστορία. Ο κόσμος, που τόσο πολύ έχει μικρύνει με όλες τις τεχνολογικές ανέσεις του πολιτισμού μας, μοιάζει τώρα να μετρά ξανά τις αποστάσεις. Και όλα αυτά, εξαιτίας ενός ιού που έκανε ξαφνικά τη Γη να σταματήσει. Θα γίνουν ξανά τα πράγματα όπως πριν;